Hastane Günlükleri - 1

6 Şubat Pazartesi 

Şu an hastanedeyim, biraz ürkek bir ruh halindeyim, odaların kapısı kapalı saklanamıyorum, sigara odasına gidecek cesaretim yok. Kitap okumaya çalışıyorum koridor da her geçen sanki bana bakıyor. Bir yerden başlamam lazım bir süre burası evim olacak sanırım.  

Bugün gün boyu yatış işlemleri ile uğraştık her an vazgeçecek gibiydim ama sonunda onlar beni servise attılar bende bir "oh çektim" vazgeçmediğim için. Aslında girerken o yeşil demir kapıdan biraz korkmadım değil. Bahçe içinde demir bir kapı ve kilitleniyor, gerisi ufacık bir bina ve tel örgüler, çamlar. 

Hastaların konuşmalarına biraz kulak kabarttım 3 aydır burada yattıklarını duyunca epey şaşırdım açıkcası bir insan 3 ay böyle bir yerde ne yapar, ne içer, nasıl durur, ne düşünür? 

Terapistim çağırıyor, görüşürüz. 

Görüşme sonrası;

Tanışma görüşmesi epey uzun oldu, sorunlarımın kaynağına inmeye çalıştık, aslında ne sorunum var bende bilmiyorum sadece şu an buradayım ve yardıma  ihtiyacım var buna eminim. Her şeyin başlangıç noktası meleğime dayanıyor, onu kaybettiğim güne ve sonrasına biliyorum, onca zamandır ben bu yükü taşıdım ama artık tek başıma taşıyamıyorum. 

Ağlamadım görüşmede, anlattım usul usul olanları... 

Yemek vakti yemekhaneye gidiyorum... 

Yemekhane ile sigara odası aynı yer, yemek yemediğimiz saatlerde sigara içebiliyoruz burada.. 

... Kadınlar var burada, çırılçıplaklar,ülkemin yalnız kadınları, bazen mutsuz, bazen mutlu, bazen öfkeli....