Hep mi hüzün kalıyor bana?

....kocaman bir ağaç gibiyim dallarım uzun uzun fakat narin, şehirde kentleşme varmış kökümden sökmüşler taşımışlar, bambaşka bir iklime alışmam beklenmiş, toprağına kök salmam beklenmiş. Zaten beni toprağa dikenler bir kez sulamamış kendi çabamla salmışım kendimi toprağın en verimli yerlerine. Bir dalım yeşerirken diğeri zayıf kalıyor kırılıyor. Çocuklar çıkıyor dallarıma hoyratça eğlenip yine benim dallarımı kırıyorlar. Kedileri saklıyorum içimde onlarda nankör çıkıyorlar. Bir tek kelebek incitmiyor beni, o da bir gün geliyor diğer gün yok. 

Alışmışım ben doğanın düzenine yinede üzülmeden yapamıyorum sessizce çığlıklar atıyorum; yapraklarımda çiğ... 

Minik minik hapları içmeye korkuyorum

Antyalya'ya taşındığımdan beri Talasemi Merkezinde tedavi oluyorum, doktorundan, hemşiresine kadar hepsinden Allah binlerce kez razı olsun bana o kadar iyi geldiler ki. Sayelerinde bi 10 sene daha yaşarım en az.

Tahlillerin sonuçlarından ötürü endokrine yolladılar beni, TSH hormonumla ilgili bi sorun vardı sanırım. Endokrindeki doktor ile sohbetimiz sonrası bir sürü tahlil ve ultrasona yolladı.

Sonuç olarak iki minik hap yazdı bana.

Haplardan biri doğum kontrol ilacıymış aynı zamanda adet düzenlermiş kendileri.

Evlilik, çocuk, korunma gibi kelimeler bana hep çok uzak olduğu için bu zamana kadar bir kadın doğumcuya gitmeyi hiç düşünmemiştim. Meğer tüm kadınlar düzenli olarak gitmeliymiş. Bir kaç kez sorunum olduğunda gittim ama derinlemesine konuşmadığım ve tedavi olmadığım için durumun ne halde olduğunu anlayamamıştım belkide.

Zaten 35 senelik talasemi hastası olmama rağmen ilaçlarımı düzenli olarak kullanmayı hiç beceremedim. Saat kuruyor olsam bile akım bokum derken yarım saat artı eksi fark atarım kesin.

Nihayi olarak bu minik pembe hapı üç hafta boyunca düzenli / düzensiz içtim ben fakat yok kardeşim tık yok.

Alışıktım ben bu duruma neden kimyamı bozdunuz ki şimdi olmasa bi ay sonra olur olmalı mı ki illa.

3 hafta hap içilecek 1 hafta boşluk sonra tekrar başlanacak.

Gel gelelim ilacı eczaneden almakla bitmiyor ki iç be kadın iç ne olacak.

Belki de hiç olmayacak.

Hani ben yalnız bi kadındım, hani çok seviyordum yalnızlığı kimseyi çekemezdim bu saatten sonra peki şimdi neden korkuyorum, neden süzülüyor göz yaşlarım.

Evet evlilik bana çok uzak ama bi çocuğum olsun isterdim belkide kendime ait bir ailem.

Cahil misin be kadın.

Yine olur binlerce yolu var aşk olduktan sonra.

Bir daha asla aşık olamayacağımı anladıktan sonra sanırım en zor zamanlarımı geçiriyorum şu sıra asla çocuk sahibi de  olamayacak olmam hiç bu kadar kanıtlı önüme sürülmemişti.

Minik pembe haplar bana, ben onlara, göz yaşlarım çay bardağıma, Nurettin Rençber kulağıma...

Dualarım Göklere, pişmanlıklarım yüreğime..

Ezan okunuyor şimdi bi de.