Milyonlarca kelime kafamın içinde uçuşurken, oraya buraya yazamadığım, kimseye söyleyemediğim şeylerin varlığı beynime ve yüreğime fazla geliyordu ve yine aldım bu sanal günlüğü elime...

26 Aralık 2017 Salı

Hep mi hüzün kalıyor bana?

....kocaman bir ağaç gibiyim dallarım uzun uzun fakat narin, şehirde kentleşme varmış kökümden sökmüşler taşımışlar, bambaşka bir iklime alışmam beklenmiş, toprağına kök salmam beklenmiş. Zaten beni toprağa dikenler bir kez sulamamış kendi çabamla salmışım kendimi toprağın en verimli yerlerine. Bir dalım yeşerirken diğeri zayıf kalıyor kırılıyor. Çocuklar çıkıyor dallarıma hoyratça eğlenip yine benim dallarımı kırıyorlar. Kedileri saklıyorum içimde onlarda nankör çıkıyorlar. Bir tek kelebek incitmiyor beni, o da bir gün geliyor diğer gün yok. 

Alışmışım ben doğanın düzenine yinede üzülmeden yapamıyorum sessizce çığlıklar atıyorum; yapraklarımda çiğ... 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...