Çok garip hissediyorum, uyuşuyor sanki bedenim ve söyleyecek hiçbir şeyim yok. Konuşacak bir şey kalmadı... Ya hissedecek onlar da bitti.
Boşlukta gibiyim sanki.
Dalından kopmuş bir yaprak gibi süzülüyorum havada bir rüzgar esecek savrulacağım, yere düşeceğim, sonra rüzgar esecek uçacağım, yere düşeceğim, savrulacağım, uçacağım, düşeceğim ve sonunda biri gelip üstüme basacak.
Ağlamak? Yok artık daha ne kadar ağlasam rahatlatmaz beni.
Yemek yemek? Onlarca kez dolaba baktım hiçbir şey istemedi canım.
Alkol? İnan hiç içimden gelmiyor.
Taksim? Ne yapacağım çıkıp daha acımaz mı canım?
Oyun oynamak? Boş boş bakıyorum ekrana.
Yazı yazmak? Yazıyorum ne oluyor zırvalıyorum di mi?
Uyumak? Yatınca göz yaşlarıma engel olamıyorum, ağlamak istemiyorum.
Ölmek, intihar, uyuşmak, düşünmemek.
26 Ocak 2012 Perşembe
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
son kelimeleri duymamış olayım hele de değmeyecek bişeyler uğruna gözyaşları süzüldüğünü yanaklarına..sakın. yakma içimi.canım benim.
YanıtlaSilBir kaç gün bu depresif hallerimi çekeceksiniz.
YanıtlaSilHayır o rüzgar seni düşürmeyecek, aksine ayağa kaldıracak, daha sağlam basacaksın... O rüzgar bütün kötülükleri alıp götürecek...
YanıtlaSilHüzünlü geldi.
YanıtlaSilSiteme beklerim. http://bayanmisi.blogspot.com
Misi, umarım beğenmişsindir.
YanıtlaSil