Babalar ve kızları

Bu bir mim, ipekbocegi'm beni mimlemiş. Söylediğine göre insanlar babaları ile ilgili kötü veya iyi anılarını yazıyorlarmış. İpekbocegi'm de yazmış. Benim onun yazısına tek bir yorumum oldu. Sevgili babası huzur içinde yatsın ve eğer birileri baba olmaya devam edecekse onun babasını örnek alsınlar.. Öncelikle ben bu yazı için Misi ve Aradia'yı mimliyorum... Şimdi geçelim Babalar ve kızları isimli mimimiz için karalamaya..

Babalar ve kızları

Ben babaları pek düşünmem, babalı filmler izlemem, babalı şarkılar dinlemem, babalar gününü bilmem, baba kavramı yoktur bende düşünmem pek üstünde.

En sevdiğim Türk yönetmen Çağan Irmak ve ben Babam ve Oğlum'u izlemedim.

Benim babam ile hatıram hiç yok denecek kadar az yada kötü. Biz babam ile baba - kız olmayı beceremedik. Neden? Sorun bende veya onda bilemiyorum.

Ben daha kendimi bilmezken babam terk etmiş beni. Beni diyorum çünkü annem ile ayrılmışlar, kötü şeyler yaşamışlar birbirlerini artık sevmiyorlarmış ve ayrılmışlar. Babamı annemi dövdüğü için, aldattığı için hiç yargılamadım ben çünkü o onların ilişkisi beni ilgilendirmez. Evet çokça kızdım babama ama bu yüzden değil benim onun kızı olduğumu kabul etmeyişim.

Lisedeydim, oldukça haşarı bir kızdım ben. Kötü kız yapılmaması gereken her şeyi yapan, hayata karşı asi bir duruşu olan bir kızdım. Babasızlığın verdiği acı o zaman daha çok içimdeydi çünkü üvey bir baba ile yaşıyordum ve tek bir şey vardı kulaklarımda hep. Seni o büyüttü. Doğuran değil doyuran cümleleri. Bu yüzden lisede okuldan kaçtığım bir gün trene atlayıp Pendik'e babamın yanına gittim. Babamın balıklar sattığı bir dükkanı vardı. Dükkanın adını Burçak koymuş kızının adı orada içim o kadar acımıştıki daha dün gibi hatırlıyorum o acıyı şu an. Evet onunla yaşıyordu bu gayet normaldi ama insan üzülüyor işte bende onun kızıyım diye çığlıklar atıyorsun içinden. Ben babama hiç sarılmadım ve baba kokusu denince gerçekten üvey babamın kokusu geliyor burnuma. O gün ben annemin kartını çalmıştım, bankamatikten bir miktar para çekmiştim. Babamın yanından dönerken onunla kendime kıyafetler alıp. Eve döndüğümde bak bana bunları babam aldı diye babamı aklamaya çalışmıştım.

Ondan sonra ne oldu bilmiyorum uzunca bir süre yine görüşmedik babam ile..

Size Akdeniz Anemisi olduğumu anlatmışmıydım. Ha öyle işte çok uzun mesele şimdi ama öyle işte ben Akdeniz Anemisi'yim. İlkokul yıllarımda dalağımı aldırmak üzere amelyat olmuştum ben, bu esnada bana kan gerekliymiş ve benim kan grubum ailemde bir tek babam ile aynı annem, babamı aramış ve kan vermek için hastaneye gelmesini rica etmiş. Yıllar sonra anlattı annem bana bunu babamın verdiği cevap ise çok acıymış malesef.

Kayınpederim haftaya amelyat olacak ona vereceğim kanımı gelemem

demiş.

İşte sizlere baba ile ilgili iki anı.. Benim hiç güzel bir anım olmadı kendi babam ile. Ve bunun gibi daha nice nice kötü anım oldu onunla.

İnanın çok isterdim bir babam olmasını, başım sıkıştığında onu aramayı, canım acıdığında ona koşmayı, dizine başımı yaslamayı, ondan öğüt almayı inanın çok isterdim.

Ama benim annem var babam gibi annem var. Beni koruyan, beni seven ve bana öğütler veren.

Son olarak söylemek istediklerim ise şunlar; Eğer bir gün baba olacaksanız lütfen gerçekten baba olun koca değil, koca olmak için baba olmak zorunda değilsiniz. Karılarınızdan ayrılınca veya artık onu sevmeyince çocuklarınız ilede ayrılmış sayılmıyorsunuz lütfen bunu unutmayın.

Ve son bir söz daha; Tam 2 kere baba oldum ben, online bir roleplayin oyununda erkek rolü oynadığım iki karakterim var, oyunu bilmeyenlere garip gelebilir ama ben orada bile çocuklarıma baba olmayı başarabiliyorum, kadın olmama rağmen, kod olmamıza rağmen.

Fakat benim babam; Bana hiç baba olmadı, belkide istemedi.