Kendimize yapılmasını istemediğimiz şeyi başkalarına yapalım.

Çok küçükken öğrendiğim bir sözdür.

''Kendine yapılmasını istemediğin şeyi başkalarına yapma''

Yok ııı ıhhhh, hayat böyle işlemiyor malesef. Tam tersini yapıyoruz biz insan oğlu, sanki bize tam tersi öğretilmiş gibi..

Son zamanlarda bir çok arkadaşım gelip, şu bana böyle dedi böyle yaptı diyor sonra gelip bana aynılarını yapıyorlar. İçimden diyorum ulan hani böyleydi diye ama susup yutkunuyorum sen sus kikirdek diyorum içimden. Çünkü konuştuğum zaman ya agresif ya geçimsiz oluyorum.

Örnek verelim; Bir arkadaşım bir gün bana, x bir kişinin onu ihmal ettiğinden ve ikinci planda olmanın ne kadar kötü olduğundan yakınıp duruyor, sadece yakınmıyor bu kişiyle uzun kavgalar edip kendini daha çok üzüyor. Aynı arkadaşım arası x kişiyle düzelince bu sefer ben ikinci plana düşmüş oluyorum. Haydeeeee oluyorum ondan sonra şimdi söylesem ya ben çok abartıyor olurum ya agresif olurum ya mızmız olurum.

Evet mızmız olmadığım gerçeğini değiştirmez bir şey söylemiyor olmam ama yeni bir yöntem buldum kendime artık susuyorum derin bir sessizliğe bürünüyorum böyle durumlarda.

Bu sırf bana olmuyor bu bir kural ihlali buna kural ihlali diyorum çünkü Karşılıklılık Etiği yani Altın Kural deniyor buna.

Kendimize yapılmasını istemediğimiz şeyi karşımızda ki insana yapmıyoruz ya da yapılmasını istediğimiz şeyi bizde karşımızdakine yapıyoruz.

Şimdi; Gözlerinizi kapatın ve biraz düşünün çevrenizde bulunan herkes, aileniz, sevgiliniz ve arkadaşlarınız bu Altın Kural'a uyuyor olsa?

Hayat ne güzel olurdu değil mi?