Rüzgar esiyor sırtıma
Sigaramın dumanını da alıp götürüyor
Mutluyum aslında
O kadar alışmışım ki mutsuz olmaya
Hep bir şey bekliyorum
Mutluluğumu bozacak
Huzurluyum aslında
Peki huzurumu ne bozacak?
Sen mi gideceksin?
Ben mı tükeneceğim?
Sanki bir zaman sonra o gitse de, ben tükensem de, huzurumda kaçsa etkileyemeyecekmiş gibi geliyor herşey. Belki bir boşluk, belki de hissizlik... Emin olamıyorum bu duygunun ne olduğundan çoğu zaman... Belki de kayıtsızlık... Kalemine sağlık...
YanıtlaSilSanki bizler biraz acıya bağışıklık kazanmışız... Alışmışız huzurumuzun belirli aralıklarla bozulmasına...
YanıtlaSilTeşekkür ederim bitanem
istemezsen gitmez ki huzur.
YanıtlaSil:)